Podczas letniej podróży do Toskanii, zdecydowaliśmy się z mężem na zwiedzanie mniej znanych zakątków tej malowniczej krainy. Z dala od turystycznego zgiełku Florencji czy Pizy, znaleźliśmy małe miasteczko, ukryte pośród wzgórz i winnic. Jego nazwa brzmiała Montemerano – miejsce, które według przewodników miało pozostać nieodkrytym klejnotem regionu. Dotarliśmy tam wczesnym rankiem, a delikatna mgła otulała brukowane uliczki. Po śniadaniu w lokalnej kawiarni, postanowiliśmy pozwolić sobie na spontaniczne zwiedzanie, bez planu, bez mapy – tylko my i tajemnicze uliczki prowadzące nie wiadomo dokąd.

Podróżowanie po Grecji zawsze dostarcza wielu niezapomnianych przeżyć, ale jedno z nich na długo zostaje w pamięci – zachód słońca na wyspie Kos. Wyspa ta, chociaż nie tak popularna jak Santorini czy Kreta, skrywa w sobie wiele tajemniczych miejsc, które czekają na odkrycie. Dotarłem tam przypadkiem, szukając spokojniejszego miejsca, z dala od tłumów. Już od pierwszych chwil wyspa zachwyciła mnie swoim autentycznym urokiem – białe domki z niebieskimi okiennicami, wąskie uliczki pełne kwiatów i uśmiechnięci mieszkańcy, którzy witali mnie ciepłymi słowami „Kalos irthate!”.

Podczas letniej podróży po Polsce, postanowiłem odwiedzić Góry Świętokrzyskie, które od dawna kusiły mnie swoimi legendami i historiami. Znalazłem tam mało znany zamek, ukryty wśród drzew i pagórków, który krył w sobie tajemniczą atmosferę przeszłości. Po dotarciu na miejsce, zobaczyłem wieże porośnięte bluszczem i mury, które pamiętały wieki. Słońce powoli opadało za horyzont, rzucając ciepłe światło na kamienne ściany, a cienie drzew tworzyły niezwykłe wzory na dziedzińcu.

Wakacje w Górach Świętokrzyskich zawsze były dla mnie synonimem ciszy, natury i ucieczki od codzienności. Tym razem jednak czekała mnie przygoda, której nie zapomnę do końca życia. Wyruszyłem z rodziną na wędrówkę do Świętej Katarzyny – małej miejscowości ukrytej wśród lasów. Planowaliśmy odwiedzić Klasztor Bernardynek i poznać słynne źródło Świętej Franciszki. Jednak to, co wydarzyło się po drodze, sprawiło, że nasza wyprawa nabrała zupełnie nowego, magicznego charakteru.

Podróż w nieznane zawsze niesie ze sobą nutkę ekscytacji i tajemnicy, zwłaszcza gdy szlak prowadzi przez tereny owiane lokalnymi legendami. Gdy usłyszałam o „Dolinie Wiedźm” w niewielkich górach na południu Polski, nie mogłam się oprzeć, by tam pojechać. Wbrew swojej złowrogiej nazwie, miejsce to przyciągało turystów swoim pięknem, a także opowieściami o dawnych czasach, kiedy okoliczni mieszkańcy wierzyli, że nocami na łąkach spotykały się czarownice.